Yazar: Arif Altan

Cama vurup üstüne düşüyor. Yağmurdan kurtardığı şey, onu yağmurdan koruyor. Bir ölü, ama sanırsın ki tüm bir gök onundur, bütün yeryüzü de egemenliğinin bir parçası. Açıkta kalmış bir kafatası, eklem…

Boğucu bir sığlık, kan revan bir ucuzluk. Paydası, hissizlik ve soğukluk. Bedelsiz ve belleksiz. Gasp çıtasının yüksekliği, çıkar öngörüsünün genişliği. Geriye doğru acıya çıkamayan bir geçmişin, iyi bir geleceğe taşıyabildiği…

Bir şeyler verir, bir şeyler alırsın. Ucuzu pahalıya satar, pahalıyı ucuza kaparsın. Bir şey vermeden çok şey aldığın gibi, çok şey verdiğin halde hiçbir şey alamadığın da olur. Dolandırır, dolandırılırsın.…

Onunla ilgili her şey bir ikilem. Portresi aydınlık ve karanlık. Aynı anda ters yönlere bakan iki farklı yüz. İsmi geçtiğinde iki zıt hikaye işitilir, iki karşıt kişilik belirir: Melek ve…

“Vietkong işkence altında konuşmaz, çünkü acıdan korkusu yoktur”. Haberler umut kırıcıdır. İşler iyi gitmiyordur. Geçen her gün çöken moral, boşa harcanan zaman, artan kayıp ve hasar alan itibar. Kurbanlar üzerinde…

Bizi öldürdüğü için hürmetsizlik edemeyiz. Nefret etmiyor, aksine tanrı bizi seviyor, bizi bizde öldürüp kendisiyle yaşatmak istiyor. Görünenden görünmeyene, göksel ve öte âlemlerin derinliklerine inmemize ve hakikati görüp onunla “bir”…

Bütün boş inançlarında, asıl hakikate dokunan bir şeyler vardı. Çağlar öncesinin o komik söylenceleri artık güldürmüyor, şüphe ve korku içinde kıvrandıran anımsamalara dönüşüyor. Gerçeği biz değil onlar bilmiş, çok önceden…

Kasvetli bir geceden uyandıktan sonra kendine şunu itiraf edebilir: “Can sıkıntımın ve bunalımlarımın benim hatam olduğunu kabul etmeliyim”. Asırlar süren bir geceden sağ salim çıktıktan hemen sonra, akla gelen ilk…